Bij sneakers, of dat nu hoge of lage zijn kom je vaak de term gevulkaniseerde rubberen zool tegen. Hoe zit dat?
Rubber, of het nu kunstmatige of natuurlijke rubber is, is van zich uit veel te zacht omte gebruiken als zool. Daarom wordt er stof aan toegevoegd, meestal zwavel, en dit proces noemen we vulkaniseren. Door dit proces wordt de rubber harder. Hoeveel harder is afhankelijk van de hoeveelheid toegevoegde stof maar het kan kei en keihard zoals in puks voor ijshockey.
Met dit proces heb je een goed controle over de elasticiteit van het rubber en als je dat rubber gebruikt als zool kun je dus ook goed bepalen hoe zacht of hoe hard de zool moet worden. Zolen worden meestal van synthetisch rubber gemaakt en daar zijn vele soorten van. Maar rubberen zolen zijn dus altijd gevulkaniseerd, de term gevulkansieerde zool is dus eigenlijk een marketing term, waarbij ze vaak bedoelen dat de zool relatief zacht en dun is.
Wat vaak ook met een gevulkaniseerde zool bedoelt wordt is dat de zool door middel van het vulkanisatie proces vastgemaakt is aan de rest schoen, dit in tegenstelling tot een zool die vastgenaaid wordt of gelijmd. Je hebt het dan dus niet over het materiaal op zich maar over de productie methode. Wie zien dit bijvoorbeeld bij de touwzolen van espadrilles waar een rubberen onderlaag versmolten wordt met de touwen.
Boarders hebben bijvoorbeeld behoefte aan een zachte zool voor een goed gevoel met het board en zij kiezen daarom vaak voor een (zachte) gevulkaniseerde zool. De zolen slijten wel relatief hard en geven relatief weinig demping bij landingen.
Polyurethaan zolen
Een ander materiaal dat veel gebruikt wordt voor sneaker zolen is polyurethaan, dit wordt gezien als een kunstleer maar in feite ook een synthetisch rubber is. Zolen van polyurethaan zijn meestal harden en stugger dan die van rubber en geven boarders dus minder gevoel maar meer demping bij harde landingen.